Jubileusz

350 lecia

objawień Najświętszego
Serca Jezusowego

"« Odpowiedzieć miłością na miłość »"

Etienne Kern, kapłan Wspólnoty , od września 2022 r. kustosz Sanktuarium Bożego Serca w Paray-le-Monial (Burgundia, Francja)

1. Trwają obchody 350 lat od objawień Bożego Serca. O czym one nam mówią, jakie prawdy ewangeliczne przybliżają?

W Paray-le-Monial Pan Jezus odsłania swoje Serce i potwierdza raz jeszcze, na nowo, swoją żarliwą miłość do wszystkich ludzi, do każdego z nas w sposób szczególny, osobisty. Przypomina, jak bardzo nas ukochał, aż do końca, aż do ekstremum tej miłości. Tutaj, w Mieście Bożego Serca, Jezus zaprasza nas, by odpocząć przy Jego Sercu, by złożyć w nim wszystkie nasze niepokoje, to, co tak bardzo nas zajmuje, by zaczerpnąć w tym Sercu pocieszenia. Doświadczenie Serca Jezusa jest doświadczeniem ognia ! Ognia Ducha Świętego ! Plonaċ miłością dla Pana, płonąć miłością pełną współczucia wobec tych, którzy cierpią, płonąć gorliwością głoszenia Ewangelii w tym świecie, który zapomniał, jak bardzo jest przez Boga ukochany.

Serce Jezusa to serce zranione, serce przebite. W Paray-le-Monial Jezus daje usłyszeć swoją skargę, że nie jest kochany, że w zamian za swoją miłość otrzymuje od nas niewdzięczność i obojętność. Ta skarga jest być może jeszcze bardziej aktualna w naszych czasach, naznaczonych przez religijną obojętność osób niewierzących, przez duchową letniość wierzących. « Kocha i nie jest kochany » – tak ujął to święty Klaudiusz La Colombière. Dlatego też myślą przewodnią Jubileuszu 350 lat od objawień Bożego Serca jest wezwanie: « Odpowiedzieć miłością na miłość », tzn. pozwolić, by rozpaliła się we mnie miłość Boża. Nasz świat potrzebuje chrześcijan z « ognia », płonących miłością Serca Jezusa. « Bóg za bardzo mnie umiłował, bym teraz miał spocząċ» – mówi nam święty Klaudiusz, doskonale podsumowując, na czym polega prawidziwe nabożeństwo do Serca Bożego.

2. Kult Bożego Serca jest bardzo znany w świecie. Paray-le-Monial to można powiedzieć serce, zrodlo, tych objawień… jak praktykuje się ten kult tutaj ?

Kult Najświętszego Serca Pana Jezusa był znany jeszcze przed objawieniami św. Małgorzaty Marii Alacoque. Zaświadcza o tym oczywiście Ewangelia św. Jana, lecz także Ojcowie Kościoła, którzy bardzo szybko zaczęli widzieć w przebiciu Jezusowego Serca (Jn 19, 34-37) punkt kulminacyjny Ewangelii. Również mistycy i teologowie, już od XIII wieku, o tym mówili. Jednak to w rzeczywistości wraz z objawieniami w Paray-le-Monial nabożeństwo do Serca Jezusowego opuściło klasztorne mury i uniwersyteckie aule, by rozprzestrzenić się na rodziny, parafię i społeczeństwa. W tym sensie, Paray-le-Monial jest « źródłem » tej pobożności.

Jestem przekonany, że odnowa życia i misji Kościoła dokonana się przez dogłębne odnowienia nabożeństwa do Najświętszego Serca Pana Jezusa. I najlepszym sposobem jest odkrycie na nowo tego, co doświadczyła św. Małgorzata Maria, a także ponowne usłyszenie próśb, które skierował do niej Pan Jezus. Poprosił ją, aby jak najczęściej przystępowała do Komunii Świętej, nawet codziennie (czego w tamtych czas nie praktykowało się w ogóle) a szczególnie w pierwszy piątek miesiąca. Zachęcił ją również, by oddawała cześć wizerunkowi Najświętszego Serca, nosząc takowy na sobie, a także umieszczając u siebie w domu. To jest początek praktyki poświęcenie siebie, rodziny Najświętszemu Sercu Pana Jezusa. Następnie, poprosił, aby odprawiała Godzinę Świętą. Ta praktyka religijna jest często zapomniana lub źle rozumiana. Celem jest złączenie się z Jezusem w Jego agonii w Ogrójcu, poświęcając modlitwie jedną godzinę w nocy z czwartku na piątek, by w ten sposób pocieszyć Jezusa i orędować za grzesznikami.

W końcu, wielka prośbą Pana Jezusa było ustanowienie święta ku czci Jego Serca, podczas oktawy Bożego Ciała. Co też się stało, dzięki papieżowi Klemensowi XIII w 1765 r., krótko po poświęceniu się Polski Bożemu Sercu. To Polska jest pierwszym krajem, który to uczynił. W 1856 r. papież Piusa IX rozciągnął uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa na cały Kościół powszechny.

Żyć w Paray-le-Monial, to żyć nieustannie pod miłującym spojrzeniem Jezusa, w blasku Jego Serca. Tutaj wszystko nam mówi o tym Sercu, Serce Jezusa jest wszechobecne. Nawet poza wielkimi świętami, jak uroczystość NSPJ czy święto św. Małgorzaty-Marii, pielgrzymi są wciąż zapraszani, by « odpowiedzieć miłością na miłość ». W sposób szczególny podkreślamy w Mieście Bożego Serca modlitwę adoracji eucharystycznej, ten uprzywilejowany moment bycia « sercem przy sercu » z Jezusem. Godzina Święta jest proponowana w każdy czwartek od godz. 21 do 22. Jest ona transmitowana na żywo przez stronę internetową Sanktuarium. W czwartek przed pierwszym piątkiem miesiąca jest ona poprzedzona konferencją pozwalającą wejść jeszcze głębiej w tajemnicę Bożego Serca. Dokładamy również starań, by oddanie się NSPJ, zarówno osobiste, jak rodzin, był coraz bardziej znane i wprowadzane w życie, podbnie zresztą jak intronizacja Serca Pana Jezusa. W związku z Jubileuszum proponujemy swoistego rodzaju duchową « podróż », wiodąca przez miesca święte Paray-le-Monial, w szczególności przez Drzwi Jubileuszowe, przekroczenie których wiąże się z możliwością uzyskania odpustu zupełnego.

3. Pan Jezus przypisał do tego kultu szczególne obietnice. Jakie?

W swoich pismach św. Małgorzata Maria przytacza bardzo często słowa, które skierował do niej Pan Jezus. W pierwszym rzędzie są to słowa wyrażające czułą miłość, które wołają o odpowiedź także pełną miłości. Słowa Jezusa zapisane przez świętą Wizytkę zawierają w sobie również liczne obietnice. Długo później, bo w XIX wieku, ludzie, opierając się na zapiskach św. Małgorzaty Marii, stworzyli listę 12 obietnic Serca Pana Jezusa. Z jednej strony takie przedstawienie słów Pana Jezusa, proste i przyciągające uwagę, stało się bardzo popularne i przyczyniło się znacząco do rozpowszechnienia przesłania z Paray-le-Monial, z drugiej jednak mogło doprowadzić do zubożenia duchowej dynamiki : niektórzy bowiem zredukowali nabożeństwo do Serca Pana Jezusa do pewnych praktyk, które trzeba wykonać, by otrzymać to, co Pan Jezus obiecał. Inaczej mówiąc : jeśli zrobię to, o co Jezus mnie prosi, otrzymam to, co On obiecał ! Żadną miarą, nie ma to nic wspólnego z siłą doświadczenia św. Małgorzaty Marii, która pozwoliła się ogarnąć miłości, płonącej w Sercu Jezusa, i dzięki temu móc odpowiedzieć miłością na miłość, oddając się Jezusowi bez zastrzeżeń.

Jednakże, roztropność w podejściu do obietnic Pana Jezusa, do której nas wszystkich zachęcam, nie powinna zagasić w nas pragnienia, by odpowiedzieć na wołanie Bożego Serca. Szczególnie pragnę zacytować tę przepiękną obietnicę, w której Pan Jezus obiecał zesłać swoje błogosławieństwo na rodziny, czczące Jego Najświętsze Serce i « że w ten sposób połączy On rodziny rozdzielone, będzie pomagał i ocharniał te, które będą w jakiejkolwiek potrzebie », tak jak zapisała to św. Małgorzata Maria. Oddajmy się Bożemu Sercu, poświęćmy się temu Sercu : osobiście i jako rodziną.

4. Czy dziś te objawienia są wciąż aktualne?

Sądzę, że można się domyślić mojej odpowiedzi. Bez wątpienia ! Sednem objawień w Paray-le-Monial jest przypomnienie światu, jak bardzo jest on umiłowany przez Boga. Czyż nie potrzeba tego dzisiaj bardziej niż kiedykolwiek wcześniej ? Tutaj, w Paray-le-Monial, w Mieście Bożego Serca, Jezus zaprasza każdego z nas, byśmy pozwolili się kochać i znaleźli przy Nim nasze odpocznienie, pocieszenie pośród naszych trudów i uzdrowienie z naszych zranień. Czyż to nie jest aktualne ?
Ojciec Święty Franciszek nie przestaje przypominać, że stylem Boga jest bliskość, czułość i współczucie. Tak czyniąc, czyż nie zaprasza nas do tego, byśmy uczyli się w « szkole » Bożego Serca, by nasze serca stały się pdobne do Serca Jezusa : łagodnego, pokornego i współczującego ?

5. Idea wynagrodzenia – czy jest dziś również aktualna ?

Pragnę zwrócić uwagę na bardzo ważny aspekt przesłania z Paray-le-Monial, jakim jest wynagrodzenie. Po objawieniach w Paray-le-Monial idea wynagrodzania stała bardzo obecną w Kościele., chociażby w XIX wieku. Niemniej jednak, niektórzy często wpadali w pewnego rodzaju « doloryzm », « cierpiętnictwo », skupiając się wyłącznie na pokutnym, żeby nie powiedzieć : ofiarniczym aspekcie zadośćuczynienia. Dzisiaj, powracając do doświadczenia św. Małgorzaty Marii, odkrywamy na nowo znaczenie wynagrodzania, jego aktualność. Uwielbienie jest zadośćuczynieniem za niewdzięczność, na którą skarży się Pan Jezus. Adoracja, głoszenie Ewangelii i współczucie okazane najbardziej ubogim są również sposobami zdośċuczynienia za obojętność, która obraza Boże Serce.

W dniach od 1 do 5 maja 2024 odbył się w Rzymie, zorganizowany przez nasze Sanktuarium, międzynarodowy kongres poruszający aktualną kwestię nadużyć. W jaki sposób przesłanie z Paray-le-Monial – w którym Jezus skarży się na zniewagi popełnione przez kapłanów wobec Najświętszego Sakramentu – może rozświetlić poszukiwania Kościoła, stojącego wobec nadużyć seksualnych ? Obecnie Kościół wprowadza procedury administracyjne, opiekę psychologiczną i ewentualną rekompensatę finansową. Ofiary nadużyć wyrażają również potrzebę opieki duszpasterskiej i duchowej, by móc poczuć się pocieszonymi. Ostatecznie, cały Kościół, od zwykłych wiernych, aż po księży biskupów, może wejść na drogę zadośćuczynienia, by uprosić przebaczenie i nawrócenie serc.

6. Św. Małgorzata Maria i św. s. Faustyna – kult serca Bożego i kult Bożego Miłosierdzia. Jak Ksiądz Rektor to widzi? Czy można tu zobaczyć kontynuacje?

Mówiłem przed chwilą o wynagrodzeniu. Koronka do Bożego Miłosierdzia w pełni wpisuje się w tę duchową dynamikę, wówczas, kiedy modlimy się : « Ojcze Przedwieczny, ofiaruję Ci Ciało i Krew, Duszę i Bóstwo Najmilszego Syna Twojego, a Pana naszego Jezusa Chrystusa, na przebłaganie za grzechy nasze i całego świata » i kiedy przyzywamy miłosierdzia dla nas i całego świata.

Powiedziałbym, że chodzi o coś więcej niż o prostą kontynujacje. Duch Święty, poprzez historyczny rozwój Kościoła, prowadzi do pogłębienia « serca » ewangelicznego przekazu. Miłosierdzie – to łacińskie słowo utworzone na bazie słowa « cordia », czyli serce. To Serce Boga, który pozwala się dotknąć przez cierpienie « misere » świata. Papież Jan Paweł II przypomniał, że nasza epoka jest prawdziwie czasem miłosierdzia, dobroci Bożego Serca dla każdego z nas.

Istnieją trzy święta liturgiczne ustanowione przez Kościół katolicki w oparciu o prywatne objawienie : Boże Ciało – św. Julianna z Cornillon, Belgia, uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa – św. Małgorzata Maria Alacoque z Paray-le-Monial, Francja, Niedziela Bożego Miłosierdzia – św. Faustyna, Kraków, Polska. Te trzy tajemnice : Eucharystia, Najświętsze Serce i Boże Miłosierdzie złączone są z sobą w sposób niezwykle mocny i dogłębny. Są nierozdzielne : doświadczenie Bożego miłosierdzia, wypływającego z Serca Pana Jezusa, żyje w Eucharystii. Gdyby trzeba było nam dowodu, oto fragment, jeden z wielu, pochodzący z « Dzienniczka » świętej siostry Faustyny : « Chociaż straszna pustynia, jednak idę z czołem wzniesionym i patrzę w słońce – to jest miłosierne Serce Jezusa » (Dz. 886).

7. Wróćmy do obchodów jubileuszu. Jak on wygląda, gdzie można się włączyć?.

Jubileusz naznaczony będzie licznymi wydarzeniami : oczywiście wielkie święta liturgiczne wpisujące się w życie Sanktuarium : uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa, święto św. Małgorzaty Marii Alacoque i św. Klaudiusza La Colombière, Niedziela Bożego Miłosierdzia.

Pragnę również przywołać dwa szczególne wydarzenia. Pierwsze to spotkanie przełożonych wyższych zgromadzeń zakonnych związanych z duchowością Bożego Serca : 14-15 października 2024, tuż przed świętem św. Małgorzaty-Marii, które we Francji przypada na 16 października. Jezuita Pedro Arrupe w roku 1981, kiedy był generałem Towarzystwa Jezusowego, stwierdził, że jest przekonany « iż niewiele dowodów mogłoby być tak jasnych na duchowe odnowienie Towarzystwa Jezusowego, jak gorliwe i powszeche nabożeństwo do Serca Pana Jezusa. Nasza działalność apostolska znalazłaby tutaj nowy zapał i nie czekalibsymy długo, by zobaczyć tego owoce, zarówno w naszym życiu osobistym, jak i w naszej działalności apostloskiej ». To, co powiedziane zostało o jezuitach, dotyczy także innych zgromadzeń. Celem padziernikowego spotkanie jest dyskusja dotyczącą sposobu, w jaki duchowość Najświętszego Serca Pana Jezusa inspiruje i dynamizuje nasze życie duchowe, braterskie i nasze świadectwo pośród dzisiejszego świata. Spotkanie będzie tłumaczone na język angielski i hiszpański. Obcenosc polskich wyższych przełożonych jest dla nas bardzo istotna.

Drugim wydarzeniem jest zakończenie Jubileuszu, które będzie miało miejsce 27 czerwca 2025, w uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa. Zachęcamy wszystkie polskie sanktuaria i parafie związane z Bożym Sercem do organizowania u siebie uroczystości w tym właśnie dniu, podczas których wszyscy moglibyśmy poświęcić się lub też odnowić nasze oddanie się Sercu Jezusa. Tak oto pragniemy przyczynić się do tego, by szeroko rozpowszechnił się zwyczaj poświęcenia się Bożemu Sercu, zarówno na poziomie osobistym, jak i rodzinnym, parafialnym, diecezjalnym i czemu nie : krajowym, a nawet całego Kościoła. Takie przedsięwzięcie wymaga przygotowania, by móc jak najlepiej zrozumieć jego sens i duchowe skutki. Obyśmy wszyscy się zmobilizowali do tego, by odpowiedzieć miłością na miłość Serca Pana Jezusa, które tak bardzo ukochało ludzi.

8. Czy warto pielgrzymować do Paray-le-Monial?

Coraz więcej osób przybywa do Paray-le-Monial. Co za radość móc Was wszystkich przyjąć ! Wszyscy jesteście tutaj mile widziani, to Wasz dom ! Jubileusz 350 lat od objawień Bożego Serca jest wspaniałą okazją, by przybyć tutaj jako pielgrzym. Papież Jan Paweł II przybył do Paray-le-Monial, tego małego miasteczka liczącego 9 tys. mieszkańców, 5 października 1986 r. Czyż nie w tym celu, by przyciągnąć uwagę na aktualność przesłania Jezusowego Serca ? Chciałbym zakończyć słowami tego wielkiego świętego Polaka : « Serce Jezusa pozostaje jak nigdy wcześniej otwarte. Nieustannie mówi do ludzkości, która potrzebuje nadziei i sensu : Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię ».

Paray-le-Monial, czytaj : parelumonial